اختلالات تعویقی و توقفی زایمان
عدم تناسب سر با لگن –اتساع بیش از حد رحم – وضعیت های غیر طبیعی جنین – نمایش صورت یا ابرو – بی حسی نخاعی و آرام بخشی بیش از حد ، آنالژی اپیدورال .
احتمالا عفونت رحم در کوریوآمنیونیت ، ناشی از طولانی شدن لیبر است اما علتی برای دیستوشی نیست .
در موارد بسیار کمی مانند عدم تناسب سر با لگن یا وضعیت غیر طبیعی جنین زائو مراحل اولیه فاز فعال را به صورت طبیعی طی می کند و در مراحل انتهایی روند زایمان کاهش می یابد . در این حالت معمولا اختلال هیپوتونیک رحم بروز کرده و سرویکس متورم شده و به نظر می رسد افاسمان خود را از دست داده است . لذا این بیماران اغلب نیاز به سزارین پیدا می کنند .
عدم تناسب نسبی سر با لگن عامل حدود یک سوم اختلالات تعویقی و حدود ۵۰ درصد موارد اختلالات توقفی است . با این وجود ۵۰ تا ۷۰ درصد زنانی که در حاملگی اول با تشخیص عدم تناسب سر با لگن تحت سزارین قرار گرفته اند در حاملگی بعدی زایمان واژینال طبیعی داشته اند . البته این مسئله در مورد آن دسته از بیمارانی صادق است که اختلال در دیلاتاسیون سرویکس داشته اند و در آن دسته از بیمارانی که دچار وقفه در نزول شده بودند امکان زایمان واژینال موفقیت آمیز در حاملگی بعدی ۱۵ الی ۲۰ درصد است .
توقف نزول مرحله دوم زایمان
در اواخر مرحله اول زایمان جایگاه جنین به صفر تا ۱+ می رسد و با شروع مرحله دوم زایمان نزول با سرعتی بیش از ۱ الی ۲ سانتی متر ادامه می یابد . به عدم نزول عضو نمایش در مدت یک ساعت توقف نزول گفته می شود . دیستوشی مرحله دوم زایمان در ۵ الی ۱۰ زنان نولی پار و کمتر از ۲ درصد زنان مولتی پار رخ می دهد . علل این حالت عبارتند از : انقباضات ناکافی و یا غیر موثر رحمی عدم تناسب سر با لگن وضعیت غیر طبیعی جنین و آسینکلیتیسم شدید .
برحسب وضعیت مادر و جنین ، جایگاه عضو نمایش و علل به وجود آورنده این اختلال را می توان به وسیله انفوزیون اکسی توسین یا زایمان ابزاری و یا سزارین اداره و درمان نمود .
توجه : اگرچه طول مدت مرحله دوم بیش از ۲ ساعت در زنان نولی پار و بیش از ۱ ساعت در زنان مولتی پار از اندیکاسیون های ختم حاملگی هستند . اما می توان تا زمانی که وضعیت مادر و ضربان قلب جنین مناسب است به زایمان اجازه ادامه داد .
