درمان ناباروری با میکرواینجکشن در اهواز

آیا می دانید درمان ناباروری با میکرواینجکشن چگونه انجام می شود؟

میکرواینجکشن گزینه ای از روش انتقال جنین است که برای بیمارانی که به دلیل تعداد ناکافی اسپرم متحرک برای لقاح آزمایشگاهی (IVF) مناسب هستند، استفاده می شود، که نمی تواند به تخمک نفوذ کند و باعث شکست مکرر لقاح می شود. با این روش، اسپرم به تخمک تزریق می شود تا لقاح را تسهیل کند. میکرواینجکشن اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) هدف این روش مدرن دستیابی به لقاح و بهینه سازی شانس باردار شدن است. زوج های بیشتری در حال تصمیم گیری در مورد این تکنیک هستند زیرا از سطح بالایی از موفقیت و قابلیت اطمینان برخوردار است. میکرواینجکشن به درمان ناباروری شدید که با روش های دیگر قابل درمان نیست کمک می کند. این روش همچنین به مردانی که قادر به تولید اسپرم نیستند یا تعداد اسپرم آنها بسیار کم است کمک می کند تا بچه دار شوند. امروزه در اکثر موارد IVF، لقاح با میکرواینجکشن انجام می شود.

افزایش شانس باروری در میکرواینجکشن

در صورت بروز مشکلات زیر، میکرواینجکشن می تواند شانس باروری را افزایش دهد

• عدم وجود اسپرم در منی
• تعداد کم اسپرم
• تحرک کم اسپرم
• شکل غیر طبیعی اسپرم
• صدمه یا فقدان اسپرم در مرد
• در گذشته وازکتومی انجام دهید
• مقابله با مشکل در فرآیند لقاح قبلی IVF

اگر قبلاً از تخمک های IVF منجمد استفاده کرده اید یا اگر به آزمایش ژنتیکی قبل از انتقال جنین نیاز دارید، ممکن است پزشک شما تزریق میکرواینجکشن را توصیه کند.

میکرواینجکشن چگونه انجام می شود؟

در ابتدا، پزشک باید زوج را ارزیابی کند تا ببیند آیا آنها برای این روش مناسب هستند یا خیر. همه بیماران ویژگی های لازم برای انجام این درمان را ندارند.

• مرحله دوم تحریک تخمدان زن است. برای انجام این کار، بیمار باید داروهای هورمونی برای بالغ شدن تعداد زیادی تخمک در یک سیکل دریافت کند.
• گاهی پزشک یک مداخله کوچک انجام می دهد که شامل آسپیراسیون محتوای مایع فولیکول های تخمدان، جایی که تخمک ها هستند، است. این مداخله سریع، ساده و با بیهوشی خفیف انجام می شود.
• مرحله چهارم شامل تخلیه تخمک ها، یعنی حذف سلول هایی است که ممکن است در اطراف آنها باشد. به همین ترتیب، اسپرم به دست آمده برای لقاح به دست می آید و آماده می شود.
• در نهایت یک اسپرم انتخاب شده و با سوزن میکرواینجکشن آسپیره می شود. این در داخل تخمک وارد می شود و منتظر لقاح است.
• پس از انجام میکرو تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم، تخمک در نوع خاصی از انکوباتور قرار می گیرد. از آنجا برای اطمینان از لقاح نظارت و کنترل خواهد شد.

مراحل درمان ناباروری با میکرواینجکشن

روند میکرواینجکشن به این صورت است که در مرحله ابتدایی تخمک گیری از خانم انجام می شود. برای تخمک گیری، فولیکول های خانم توسط متخصص زنان از خانمی گرفته می شود که برای مدتی از داروهای تحریک تخمدان استفاده کرده است که به آن عمل پانکچر گفته می شود.
فولیکول ها در واقع توده های سیاه رنگی داخل رحم مادر هستند که پس از گرفته شدن وارد فضای آزمایشگاهی می شوند و باید تخمک ها از داخل این فولیکول ها آزاد شوند. تخمک ها توسط سلول هایی به نام سلول های گرانولوزا داخل فولیکول ها محصور شده اند. با استفاده از آنزیم این سلول های اطراف تخمک را جدا می کنند و بعد از جداسازی وضعیت تخمک را از لحاظ میزان بلوغ، شکل ظاهری و سلامت مورد بررسی قرار می دهند و در واقع بررسی می شود که آیا تخمک ها شرایط تزریق را دارند یا خیر. همزمان با این روند نمونه اسپرم از آقا گرفته می شود و پس از ثبت اطلاعات کامل، زیر میکروسکوپ شرایط آن به طور کامل هم از لحاظ شکل ظاهری هم از لحاظ تعداد و حرکت اسپرم بررسی می شود.

• متخصص زنان پس از اینکه مطمئن شد شرایط اسپرم برای تزریق مناسب است عمل شستشو و آماده سازی اسپرم انجام را می دهد و این اسپرم ها را به داخل سیتوپلاسم تخمک هایی که از فولیکول جدا شدند تزریق می کند. حتما باید اسپرم هایی که کاملا سالم و فعال هستند تزریق شوند.
• در محیط کشت عادی اسپرم ها سرعت حرکت بالایی دارند ولی در این روش از محیط خاصی به نام PVP استفاده می شود که در آن سرعت حرکت اسپرم کاهش می یابد و به همین دلیل امکان گرفتن اسپرم ها خیلی راحت تر می شود.
• برای گرفتن اسپرم ها سوزن خاصی روی دستگاه میکرواینجکشن متصل می شود و با کمک آن اسپرم را غیر فعال کرده و پس از برداشتن به ناحیه سیتوپلاسم تخمک تزریق می شود.
• تخمکی که برای تزریق انتخاب می کنیم حتما باید شرایطش از لحاظ بلوغ بررسی شود و اگر تخمک بلوغ کافی را نداشته باشد شرایط برای تزریق را هم نخواهد داشت.
• برای تزریق اسپرم به تخمک ابتدا تخمک به وسیله یک نگهدارنده متوقف شده سپس اسپرم توسط سوزن دستگاه میکرواینجکشن به داخل سیتوپلاسم تخمک تزریق شده و رها می شود.
• ۲۴ ساعت پس از اینکه تخمک های تزریق شده داخل انکوباتور قرار داده می شوند، بررسی می شوند که آیا تخمک به سمت جنین پیشروی دارد یا خیر.
• پس از اینکه متخصص درمان نازایی اطمینان حاصل می کند که جنین تشکیل شده باید جنین ها در فضای انکوباتور باقی بمانند که معمولا بین ۴۸ تا ۱۲۰ ساعت داخل انکوباتور باقی می مانند و پس از آن جنین ها تشکیل می شوند.
• پس از تشکیل جنین ها و اطمینان از سلامت آنها انتقال جنین به داخل رحم صورت می گیرد که به این مرحله، مرحله انتقال گفته می شود. انتقال جنین باید در نقطه خاصی صورت بگیرد و این نقطه از قبل توسط متخصص درمان نازایی شناسایی شده است. به این نقطه که حداکثر پتانسیل لانه گزینی را دارد نقطه MIP گفته می شود.
• بعضی وقت ها لازم است این نقطه توسط سونوگرافی در هنگام عمل انتقال شناسایی شود تا روند انتقال با حداکثر دقت صورت بگیرد. کاتر حاوی جنین در حالی که توسط سونوگرافی قابل مشاهده است داخل رحم شده و جنین داخل رحم به این نقطه منتقل می شود. وقتی روز انتقال جنین فرا رسید یک جنین که از سرعت رشد و کیفیت سلولی بهتری برخوردار است انتخاب شده و به ظرف محیط کشت انتقال جنین منتقل می شود. سپس جنین به آرامی توسط کاتر انتقال جنین از دهانه رحم یا سرویکس عبور کرده و در نقطه ای که دارای حداکثر پتانسیل لانه گزینی است منتقل می شود.

میکرواینجکشن اسپرم داخل سیتوپلاسمی چیست؟

تزریق اسپرم انتخابی مورفولوژیکی درون سیتوپلاسمی (IMSI) یکی دیگر از روش های میکرو تزریق است که با تزریق ریز اسپرم انتخاب شده در زیر میکروسکوپ تصویربرداری دیجیتال با بزرگنمایی بالا به داخل تخمک مشخص می شود. این روش به دلیل بهبود رشد جنین در درمان ناباروری به ویژه ناشی از عوامل مردانه بهتر از روش ICSI است.

این یک روش معمول لقاح آزمایشگاهی است که شامل وارد کردن یک اسپرم منفرد از طریق یک سوزن ظریف در داخل یک تخمک بالغ است. تفاوت اصلی این روش با لقاح آزمایشگاهی معمولی در این است که مورد دوم بین ۵۰۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰۰ اسپرم نیاز دارد. با این حال، در ICSI، تنها یک اسپرم برای هر تخمک مورد نیاز است.

چه کسی برای این درمان میکرواینجکشن اسپرم داخل سیتوپلاسمی ایده آل است؟

دلیل اصلی انجام میکرواینجکشن اسپرم داخل سیتوپلاسمی ناباروری مردان است. این معمولاً مربوط به آسیب شناسی های مختلفی است که بر کیفیت اسپرم تأثیر می گذارد.

• مشکلات لقاح طبیعی علیرغم داشتن کیفیت منی خوب.
• برای کسانی که بیماری های عفونی منتقل شده از طریق مایع منی دارند.
• هنگام استفاده از تخمک های منجمد، زیرا انجماد تخمک ها را تغییر می دهد و لازم است آنها توسط ICSI بارور شوند.

خطرات احتمالی تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی چیست؟

خطرات احتمالی که ممکن است ایجاد شود عبارتند از:

• سندرم تحریک بیش از حد تخمدان.
• حاملگی چند قلو.
• سقط جنین
• حاملگی خارج رحمی

احتمال موفقیت میکرواینجکشن

اگر قبلاً به دلیل مشکلاتی که در لقاح تخمک وجود دارد، با استفاده از لقاح سنتی IVF بچه دار نشده اید، می توانید با انجام میکرواینجکشن به درمان بعدی IVF، شانس لقاح را افزایش دهید، زیرا این فرآیند توسط روانشناس آزمایشگاهی انجام می شود. تولد نوزادان IVF با میکرواینجکشن مشابه IVF های سنتی بدون میکرواینجکشن است، اما در موارد خاص ناباروری IVF می تواند شانس باروری را تا حد زیادی افزایش دهد.

معایب روش میکرواینجکشن

میکرواینجکشن از آنجایی که همان روش IVF است، معایبی دارد. هزینه و به موقع بودن درمان، احتمال بارداری و احتمال سندرم تحریک بیش از حد تخمدان از معایب IVF با میکرواینجکشن است. مردانی که از میکرواینجکشن برای لقاح استفاده می کنند ممکن است مشکلات باروری داشته باشند، مانند تعداد کم اسپرم یا کمبود مجرای دفران به دلیل نقص ژنتیکی. اگر این مشکلات ژنتیکی را در یک مرد دارید، پسر شما نیز ممکن است این اختلال را به ارث ببرد. به همین دلیل قبل از امکان میکرواینجکشن، باید مشاوره ژنتیک انجام شود.