درمان ناباروری با میکرواینجکشن در اهواز

آیا می دانید درمان ناباروری با میکرواینجکشن چگونه انجام می شود؟ برای آشنایی با این روش مقاله زیر را برای شما آماده کرده ایم.

مراحل درمان ناباروری با میکرواینجکشن

روند میکرواینجکشن به این صورت است که در مرحله ابتدایی تخمک گیری از خانم انجام می شود. برای تخمک گیری، فولیکول های خانم توسط متخصص زنان از خانمی گرفته می شود که برای مدتی از داروهای تحریک تخمدان استفاده کرده است که به آن عمل پانکچر گفته می شود.
فولیکول ها در واقع توده های سیاه رنگی داخل رحم مادر هستند که پس از گرفته شدن وارد فضای آزمایشگاهی می شوند و باید تخمک ها از داخل این فولیکول ها آزاد شوند.

تخمک ها توسط سلول هایی به نام سلول های گرانولوزا داخل فولیکول ها محصور شده اند. با استفاده از آنزیم این سلول های اطراف تخمک را جدا می کنند و بعد از جداسازی وضعیت تخمک را از لحاظ میزان بلوغ، شکل ظاهری و سلامت مورد بررسی قرار می دهند و در واقع بررسی می شود که آیا تخمک ها شرایط تزریق را دارند یا خیر.
همزمان با این روند نمونه اسپرم از آقا گرفته می شود و پس از ثبت اطلاعات کامل، زیر میکروسکوپ شرایط آن به طور کامل هم از لحاظ شکل ظاهری هم از لحاظ تعداد و حرکت اسپرم بررسی می شود.

متخصص زنان پس از اینکه مطمئن شد شرایط اسپرم برای تزریق مناسب است عمل شستشو و آماده سازی اسپرم انجام را می دهد و این اسپرم ها را به داخل سیتوپلاسم تخمک هایی که از فولیکول جدا شدند تزریق می کند. حتما باید اسپرم هایی که کاملا سالم و فعال هستند تزریق شوند.
در محیط کشت عادی اسپرم ها سرعت حرکت بالایی دارند ولی در این روش از محیط خاصی به نام PVP استفاده می شود که در آن سرعت حرکت اسپرم کاهش می یابد و به همین دلیل امکان گرفتن اسپرم ها خیلی راحت تر می شود.
برای گرفتن اسپرم ها سوزن خاصی روی دستگاه میکرواینجکشن متصل می شود و با کمک آن اسپرم را غیر فعال کرده و پس از برداشتن به ناحیه سیتوپلاسم تخمک تزریق می شود.
تخمکی که برای تزریق انتخاب می کنیم حتما باید شرایطش از لحاظ بلوغ بررسی شود و اگر تخمک بلوغ کافی را نداشته باشد شرایط برای تزریق را هم نخواهد داشت.
برای تزریق اسپرم به تخمک ابتدا تخمک به وسیله یک نگهدارنده متوقف شده سپس اسپرم توسط سوزن دستگاه میکرواینجکشن به داخل سیتوپلاسم تخمک تزریق شده و رها می شود.
۲۴ ساعت پس از اینکه تخمک های تزریق شده داخل انکوباتور قرار داده می شوند، بررسی می شوند که آیا تخمک به سمت جنین پیشروی دارد یا خیر.
پس از اینکه متخصص درمان نازایی اطمینان حاصل می کند که جنین تشکیل شده باید جنین ها در فضای انکوباتور باقی بمانند که معمولا بین ۴۸ تا ۱۲۰ ساعت داخل انکوباتور باقی می مانند و پس از آن جنین ها تشکیل می شوند.
پس از تشکیل جنین ها و اطمینان از سلامت آنها انتقال جنین به داخل رحم صورت می گیرد که به این مرحله، مرحله انتقال گفته می شود. انتقال جنین باید در نقطه خاصی صورت بگیرد و این نقطه از قبل توسط متخصص درمان نازایی شناسایی شده است. به این نقطه که حداکثر پتانسیل لانه گزینی را دارد نقطه MIP گفته می شود.
بعضی وقت ها لازم است این نقطه توسط سونوگرافی در هنگام عمل انتقال شناسایی شود تا روند انتقال با حداکثر دقت صورت بگیرد. کاتر حاوی جنین در حالی که توسط سونوگرافی قابل مشاهده است داخل رحم شده و جنین داخل رحم به این نقطه منتقل می شود. وقتی روز انتقال جنین فرا رسید یک جنین که از سرعت رشد و کیفیت سلولی بهتری برخوردار است انتخاب شده و به ظرف محیط کشت انتقال جنین منتقل می شود. سپس جنین به آرامی توسط کاتر انتقال جنین از دهانه رحم یا سرویکس عبور کرده و در نقطه ای که دارای حداکثر پتانسیل لانه گزینی است منتقل می شود.